ویترین های خودایستا:

این فرم از انواع ویترین موزه، به دلیل سازگاری و تطبیق پذیری با فضاهای مختلف نمایشگاه های موزه و همچنن قابلیت نمایش آثار متنوع موزه ای، یکی از رایج ترین انواع ویترین در موزه ها و گالری های هنری به شمار می رود. همانگونه که از نام ویترین خود ایستا بر می آید، ایستایی این ویترین ها علیرغم ارتفاع بلند و وزن بالا نسبت به دیگر انواع ویترین های موزه ای توسط خود ویترین تامین میشود و نیاز به الحاق یا نصب ندارند.
سازه ویترین خودایستای موزه ای ظاهری مینیمال داشته و از فریم هایی از جنس آلومینیوم سخت در قسمت بالا و پایین؛ همچنین چهار وجه شیشه ای تشکیل می شوند. یکی از وجوه آن می تواند نقش دیواره پشتی ویترین را ایفا کرده و در کنار دیوار تبدیل به ویترین دیواری گردد. در این نوع ویترین فریم بالایی محل قرارگیری منبع نور، قفل های ایمنی و در برخی از موارد شیشه برای بهره گیری از نورهای بیرونی و محیطی می باشد. دسترسی کارکنان موزه به سیستم های الکتریکال و مکانیکال ویترین های خودایستا بدون نیاز به بازکردن درب ویترین امکان پذیر بوده و در نتیجه احتمال سرقت و آسیب دیدگی اشیاء بسیار کم خواهد شد. مضاف بر اینکه حرارت ناشی از منابع نور از این قسمت به خارج از ویترین منتقل و دفع می گردد.
به طور کلی تمام منابع روشنایی اعم از ال ای دی، فایبر اپتیک، فلورسنت و لامپ های کم مصرف بسته به نوع آثار و ملاحظات حفاظتی در این ویترین ها قابل استفاده می باشند. همچنین در ویترین های خودایستا قابلیت استفاده از طبقات و همچنین قرارگیری سکوهای نمایش آثار وجود دارد.
متناسب با نوع کاربری و بودجه اختصاص داده شده برای ساخت این ویترین ها مکانیزم های مختلفی برای باز و بسته کردن درب آنها استفاده می شود که از معمول ترین آنها؛ مکانیزم  کششی- کشویی، لولایی و الکترو مکانیکال می باشد.
1-ویترین خودایستا 2- ویترین موزه 3- نمایشگاه های موزه ای 4- ویترین بدون فریم 5- ویترین ایستاد 6- ویترین تمام شیشه